wtorek, 8 grudnia 2015

Rozdział 44: "Urodziny."

Witajcie Najwspanialsi.
Obiecałam rozdział jakiś czas temu. Nie przewidziałam, że najbliższa mi osoba mnie zrani. Tak, że nie będę potrafiła się pozbierać i sobie z tym poradzić. Wszystko przestało mieć znaczenie.
Rozdział taki jak mój nastrój.
Przepraszam, że tyle czekaliście.
Przepraszam, że jest niedopracowany.
Przepraszam za błędy.
Dziękuję, że Wy jesteście.
Rogata
☆☆☆
          Lily zamrugała z niedowierzania oczami. Potter kazał się pocałować, aby udowodnić czy mówi prawdę. W jej głowie toczyła się zażarta bitwa. Pocałować go i sprawdzić? Czy nie dać się podpuścić? Już prawie była zdecydowana, by zaraz się rozmyślić.
Tchórzysz, Evans?- Ironiczny ton Pottera wyrwał ją z rozmyślań.
Nie odparła buńczucznie.
To na co czekasz? spytał z filuternym uśmiechem. Całuj! Złożył usta do pocałunku.
Chyba śnisz.
Kotku, gdybym śnił to na pocałunku, by się nie skończyło zauważył.
Coraz więcej osób w pokoju przysłuchiwało się z zaciekawieniem rozmowie dwójki Gryfonów.
Jesteś zboczony! I dlatego się nie chce z tobą umówić!
A ja myślałem, że dlatego, że mnie nie lubisz zauważył chytrze. Czyli jednak mnie lubisz?
Lily zaniemówiła i westchnęła ze zrezygnowaniem. Ta rozmowa przybrała zupełnie inny obrót, niż by tego chciała.
Nie lubię zaprotestowała.
Nic a nic? spytał ze smutną miną.
No dobra. Troszkę przyznała.
Łapa dostał histerycznego napadu śmiechu i złapał się za brzuch. Po chwili dołączyli do niego Remus i Peter. James spojrzał przyjaciół, a potem na dziewczynę, która pokazywała niewielką odległość między palcem wskazującym a kciukiem. Od razu połączył fakty, myśląc, że nawiązuje do ich dzisiejszego spotkania w łazience. Warknął coś nieartykułowanego i odszedł, zostawiając osłupiałą Evans, dobrowolnie rezygnując z ewentualnego droczenia się z nią dalej. W tym momencie jego urażona męska duma była ważniejsza.
Zrobiłam coś nie tak? spytała Huncwotów, którzy ponownie wybuchnęli śmiechem.
★★★
          Syriusz przez resztę dnia podśmiewał się z Jamesa, na co ten obruszył się i oznajmił, że na żadne urodziny nie idzie. Black potraktował to jako swoistego rodzaju obrazę i mamrocząc coś o „nieznających się na żartach łosiach” wymaszerował również obrażony do Pokoju Wspólnego, w którym trwały ostatnie poprawki przed imprezą. Remus postanowił interweniować. Tłumaczył, że Lily na pewno nie nawiązała do jego przyrodzenia, a po prostu był to zbieg okoliczności. Stwierdził również, że Łapa ma specyficzny humor. Nie powinien pokazywać, że ruszają go takie przytyki, co skutecznie zniechęciłoby arystokratę. Ostatecznie żaden argument nie przemówił do rozsądku szukającego i Lupin dał sobie spokój.
          Trójka z Huncwotów szykowała się na urodziny. Potter leżał na łóżku i czytał gazetę. W rzeczywistości jednym okiem śledził poczynania jego przyjaciół i zaczął żałować, że postanowił nie iść. Syriusz z uniesiona dumnie głową przed lustrem dopinał ostatnie guziki w czarnej koszuli. On również zerkał na okularnika. Przeczesał włosy i podszedł do przyjaciela. W geście zgody wyciągnął dłoń.
Wybacz stary bąknął. Przyszło mu to z dużym trudem, gdyż rzadko, wręcz nigdy nie przepraszał.
Opuścił rękę, widząc, że szukający nie reaguje i wzruszył ramionami. Odwrócił się, gdy poczuł, że coś ciężkiego rzuca się na niego i targa mu włosy, niszcząc tak misternie przygotowywaną fryzurę.
Rogacz!
James wyszczerzył zęby w uśmiechu.
Nie mógłbym przegapić możliwości schlania się za twoje zdrowie! I pogapienia się na tyłek Evans w mini. Dodał po chwili namysłu.
Cała czwórką wyszli z dormitorium.
★★★
          Siedemnaste urodziny najprzystojniejszego, według hogwarckiej gazetki „Co w zamku piszczy?” zainicjowanej przez drugoklasistkę Ritę Skeeter, chłopaka zaczęły się niezwykle spokojnie. Było to najgłośniejsze i najbardziej wyczekiwane wydarzenie przez społeczność uczniowską. W Wieży Gryffindoru pojawili się wszyscy Gryfoni oraz co najmniej trzy czwarte Puchonów oraz Krukonów. Domowe skrzaty ubrane w fartuszki rozdawały szampana zgromadzonym gościom. Pierwszy toast za jubilata został wzniesiony przez jego najlepszego przyjaciela, Jamesa Pottera. Po symbolicznym „sto lat” odśpiewanym przez gości przyszedł czas na tory. Ogromny, okazały wypiek wjechał przez dziurę w portrecie. Siedem, brązowych pięter przyozdobionych było białymi, marcepanowymi śladami psich łap. Na szczycie ciasta, wokół świeczek symbolizujących liczbę „siedemnaście” mieniącej się wszelkimi kolorami tęczy jeździł miniaturowy motocykl. Na widok jednośladu Łapa parsknął śmiechem. Kiedy skrzat pstryknął palcami siedemnaście rac się rozpaliło. Syriusz odczekał, aż zgasną, a potem myśląc życzenie, zdmuchnął świeczki. Rozległy się brawa, wiwaty i gwizdy.
Teraz czas na prezent! Rogacz uciszył towarzystwo. Złożyło się na niego mnóstwo osób Zwrócił się do Blacka. Mamy nadzieję, że ci się spodoba. Kiwnął na skrzata, który usłużnie się skłonił.
          Motocykl jeżdżący do tej pory po torcie się zatrzymał. Powoli został przelewitowany na środek sali, a potem zaczął przybierać swój naturalny kształt. Syriusz przetarł oczy z niedowierzaniem i spojrzał zdziwiony na Huncwotów. Jakby chciał się upewnić czy to wszystko mu się nie śni.
Jest twój oznajmił z uśmiechem Remus, widząc jak przyjacielowi błyszczą się oczy z ekscytacji.
Mój?
Przytaknęli.
Dopadł do pojazdu i delikatnie dotknął skórzanego siedzenia oraz chromowanych ram. Z największą czcią usiadł i rozejrzał się po ludziach.
Jak wyglądam?- spytał
Jak kretyn na mugolskim motorze odparł James wywołując śmiech wśród zgromadzonych.
Blackowi zakręciła się łza w oku, choć wiedział, że wiele osób złożyło się na prezent to pomysł i jego realizację zawdzięcza Jamesowi, Remusowi i Peterowi. Powstrzymując uczucie dotąd mu nieznane, jakim było wzruszenie, poderwał się i serdecznie uściskał przyjaciół. Potem zaczął odbierać urodzinowe życzenia od wszystkich, drobniejsze prezenty od kilku osób oraz buziaki, od tej żeńskiej części.
          Muzyka popłynęła z głośników i zabawa rozpoczęła się na całego. Ognista lała się strumieniami i było pewne, że nikt trzeźwy nie pójdzie spać. Lily i Lupin starali się pilnować porządku. Jednak chłopak popłynął, gdy Syriusz przybiegł dwudziesty raz, tłumacząc, że jeszcze dziś z nim nie pił. Cała czwórka Huncwotów trzymając się pod ramiona, zaczęła wywijać nieskoordynowane figury. Nikomu jednak nie przeszkadzało, że potykają się, przewracają i co chwilę depczą przypadkowo tańczące osoby. Wszyscy byli w stanie wybaczyć im pijackie wybryki.
Łapa dopadł przemykająca w tłumie Dorcas i ze śmiechem szaleńca pociągnął ją na parkiet.
Ty to chyba dzisiaj ze mną nie tańczyłaś stwierdził i porwał ją w ramiona.
Dziewczyn się roześmiała i pozwoliła poprowadzić, lecz szybko zorientowała, że to ona musi zadbać, aby nie wpadać na pozostałe pary. Piosenka ucichła, Syriusz skłonił się, jak na dżentelmena przystało i pocałował ją w dłoń, zostawiając na niej mokry ślad śliny. A potem pognał do polewającego Pottera. Spojrzała zniesmaczona na swoją zaślinioną rękę i szybko wytarła ją o obrusek. Rozejrzała się po pokoju i ukradkiem wymknęła do dormitorium.
          Grupka nietrzeźwych nastolatków otoczyła Pottera, Blacka, Pettigriewa, Olsena i Hunta. Każdy z nich dzierżył w ręku piwo, a swoich przeciwników mierzył nieprzychylnym spojrzeniem. Na komendę Remusa wypili swój trunek. Potem po kolejki bekali. Wygrywał ten najgłośniejszy. Choć tematyka zawodów obrzydzała dziewczęta, te bardziej zalane kibicowały swoim faworytom. Zwycięzcą został Peter. Lupin wręczył mu ze wszelkimi honorami nagrodę główną w postaci butelki Ognistej.
Ej! Ja powinienem wygrać! To moje urodziny! Zaprotestował Syriusz i wyrwał alkohol przyjacielowi. Zaczęli się szarpać i wyrywać sobie butelkę popijając jej zawartość jeden przez drugiego.
         Rozejrzała się, wypiła potężnego łyka miodu pitnego, obciągnęła bluzkę, aby lepiej widać było dekolt i ruszyła pewnym krokiem w stronę chłopaka.
Witaj Syriuszu zagaiła zalotnie.
Znamy się? spytał i zmierzył ją wzrokiem. Była ładna.
Dałam ci kiedyś spisać prace domową.
Może i dałaś. Ale na pewno nie spisać odparł i sam roześmiał się ze swojego żartu.
Poczuła się urażona, ale to nic w porównaniu z możliwością pochwalenia się koleżankom spędzoną nocą z Syriuszem Blackiem.
★★★
          Dotarła do pokoju, sprawnie omijając przyjaciół, sprawdzając jak się bawią. Rosario była w stanie upojenia alkoholowego i szalała na parkiecie, Alicja również nie oszczędzała się, jednak wypiła nieco mniej niż blondynka. Ostatni raz widziała ją, jak siedziała w gronie adoratorów. Cóż ładna, zgrabna i bogata córka prawej ręki Ministra Magii była potencjalnie idealną kandydatką na żonę. Tylko Lily pozostała trzeźwa, nie licząc kilku piw kremowych, które i tak były bezalkoholowe. Jednak o nią nie musiała się martwić, wiedziała, że na dole ma sporo pracy przy pilnowaniu imprezowiczów.
          Weszła do łazienki i zamknęła za sobą drzwi. Skuliła się na dywaniku koło wanny i wyciągnęła różdżkę. Przyłożyła ją do lewej ręki i wyszeptała zaklęcie. Na nadgarstku dziewczyny pojawiło się rozcięcie, syknęła z bólu i obserwowała, jak ciepła krew wypływa z rany. Z oczy poleciały słone łzy. Nie chciała tego robić, nienawidziła się za to, lecz ból przynosił ukojenie. Odciągał myśli od przeszłości. Od niego. Tak bardzo go kochała, a on próbował ją skrzywdzić. „Takiego bydlaka nie warto kochać” - podszeptywał rozsadek.
Wiedziała to, doskonale zdawała sobie sprawę, jednak nie zawsze serce trzyma ten sam front co rozum. Zwłaszcza że ma ono zawsze wielki sentyment do pierwszej miłości. Pierwszej rozmowy, pierwszego spotkania, pierwszego muśnięcia rąk, pierwszego pocałunku. A to właśnie z nim to wszystko przeżyła. Gdyby nie był tak nachalny i niecierpliwy pewnie oddałaby mu cała siebie. Może wtedy byliby razem do tej pory?
          Spojrzała oczami mokrymi od łez na rękę. Rana się zasklepiła i już prawie nie bolała. Znów przyłożyła różdżkę do niej i wyszeptała magiczna formułę. Po rozcięciu nie został nawet ślad. Umiejętności uzdrowiciela bardzo się przydawały. Po raz kolejny tej nocy okaleczyła się.
Westchnęła ze zrezygnowaniem. Znów uległa, choć obiecała sobie nie dalej tydzień temu, że to ostatni raz. Przyglądała się jak szkarłatna ciecz, coraz szybciej ulatuje z jej ręki. Zaklęła i złapała za najbliżej wiszący ręcznik, docisnęła go. Będzie musiała iść po maść do Pomfrey. Choć może poprosi Lily, bo pielęgniarka i tak już bacznie ją obserwuje. Odrzuciła materiał, wyszeptała kilka zaklęć, jednak ślad pozostał. Oczyściła ręcznik i odłożyła na miejsce. Puściła wodę do wanny i zaczęła rozbierać się, nucąc wesołą piosenkę. Zawsze po miała dobry humor.
★★★
         Bones wtuliła się w Jacka, kiedy muzyka zwolniła. Alkohol buzował jej w żyłach, przez co była jeszcze bardziej opryskliwa i szczera. Właśnie opowiadała chłopakowi, jaki ma beznadziejny kolor włosów, co on traktował jako żarty pijanej dziewczyny. Kiedy skończyła swój wywód roześmiał się, i przyciągnął ją jeszcze bliżej siebie. Jego ręce z tali niebezpiecznie zjechały w dół i zatrzymały się cal nad pośladkami Alicji, na co ona nie zwracała specjalnie uwagi przyglądając się, nad jego ramieniem Frankowi rozmawiającemu z Katrin. Rozochocony Krukon zjechał dłońmi jeszcze niżej i delikatnie uszczypnął swoja towarzyszkę.
Jak nie zabierzesz łap, to dopilnuje, żeby ci odpadły syknęła.
Podniósł ręce w geście rezygnacji, gdy ona przyciągnęła go do siebie i pocałowała, mimo zdezorientowania nie pozostał bierny. Frank przewrócił oczami i odpowiedział Adams na pytanie, ta roześmiała się serdecznie i walnęła go lekko w łokieć. Bones oderwawszy się od chłopaka wbiła spojrzenie w Longbottoma, który nic sobie nie zrobił z jej poczynań. Prychnęła i odeszła od osłupiałego Thomasa.
Ej, ej laleczko! krzyknął za nią.
Odwal się, idioto burknęła i zmierzyła go takim wzrokiem, który skutecznie odstraszył natręta.
Pociągnęła łyk soku dyniowego i rozejrzała się po sali.
Zatańczysz?
Nie.
Obiecuje, że nie będę cię łapać za tyłek.
Odczep się, Longbottom.
Trudno. Mrugnął do niej i odszedł.
Po chwili namysłu ruszyła za nim i nim zdążył usiąść znów koło Adams pociągnęła go za rękę na parkiet. Posłał jej pytające spojrzenie.
Skoro tak ładnie prosiłeś.
Zaczęli tańczyć. Alicja zauważyła, że Frank jest dobrym tancerzem, nie mylił kroków, nie szarpał się z nią, wręcz płynnie prowadził od jednej figury do drugiej, mimo że piosenka do najwolniejszych nie należała.
Nasze wyjście aktualnie? spytał
Nie.
Zasępił się, ale nie dał tego po sobie poznać. W sumie to było zbyt piękne, aby było prawdziwe.
Czyli mogę zaprosić Katrin odparł, siląc się na wesoły ton.
No wiesz co! Żartowałam, a ty już o innej mówisz.
To nie wyglądało jak żart.
Może się nie znasz? zironizowała.
A może to ty zachowujesz się jak pies ogrodnika! warknął.
Co? Zdziwiła się.
Sama nie chcesz, ale drugiej nie dasz wytłumaczył i odszedł.
Poczuła się jakby uderzył ją w twarz. Wściekłość rozsadzały ją od środka. Wyminęła wołająca ją na parker Ros i wpadła jak burza do dormitorium. Dorcas leżała pod kołdrą i czytała książkę.
Stało się coś?
Czy ja jestem psem ogrodnika? Zapytała przyjaciółki.
Meadowes parsknęła śmiechem.
Ko ci takich głupot naopowiadał?
Ten kretyn burknęła, przysiadając na łóżku.
Idziecie jutro na randkę, jeśli uznasz, że naprawdę nic ci do niego, to powinnaś dać wolną drogę Katrin wytłumaczyła ciepłym, spokojnym głosem.
Chyba nie idziemy.
Dlaczego?
Bones wzruszyła ramionami.
Tak wyszło.
Będzie dobrze. Pocieszyła ją.
Alicja weszła do łazienki. Dorcas potarła nadgarstek, który zaczął swędzieć. Przyjrzała się czerwonej prędze i mocniej naciągnęła rękaw koszulki nocnej. Chyba nigdy nie będzie tak dobrze, jakbyśmy chcieli.
★★★
          Sobota była ciężkim dniem dla prawie całego Hogwartu. Większość z uczniów biorących udział w urodzinach Syriusza obudziła się dopiero koło południa. Nim doprowadzili się do stanu umożliwiającego pokazanie na obiedzie i pokonaniu batalii z żołądkiem, wmuszając w niego odrobinę ciepłej zupy dochodziła czternasta. Nikt nie mógł zrozumieć, jakim cudem uciekło im pół wolnego, cennego dnia. Z wielkim kacem próbowali nadrobić zaległości w nauce, choć wyniki były marne. Pokój Wspólny przeważnie gwarny i pełen życia dziś gościł u siebie wpółżywych, wpół śpiących Gryfonów. Lily ze złośliwym uśmieszkiem przyglądał się Albertini leżącej na kanapie z kompresem na czole. Co chwile dziewczyna uciszała rozbieganych pierwszoklasistów, rzucając w nich zaklęciem „Silencio”, które Evans zaraz zdejmowała.
Mogłabyś jako prefekt kazać im się zamknąć?
Maja takie samo prawo tu przebywać jak ty. Idź do nas i się połóż.
Czekam na Remusa. Ma mi przynieść eliksir.
Myślę, że jest w stanie gorszym niż ty zauważyła Lily.
          Na schodach prowadzących do męskich dormitoriów pojawiła się czwórka uczniów. Huncwoci. Każdy z nich, bez wyjątku, wyglądał jak nowo narodzony. Świeży, pachnący, w niedopiętych pod szyją koszulach i zawadiacko przerzuconymi krawatami wyglądali idealnie. Wszyscy w pomieszczeniu zaniemówili i zaczęli zazdrościć, że naczelni rozrabiacy zamku mają zawsze ostatnie słowo.
Jak to jest, że wczoraj schlaliście się jak świnie, a dzisiaj wyglądacie lepiej ode mnie, choć nie wypiłam łyka ognistej? spytała.
Mamy swoje huncwockie sposoby, Evans odparł James.
Luniu, ratuj!
Remus uśmiechnął się i podał Ros lekarstwo. Wypiła je łapczywie i padła z powrotem na kanapę. Powoli czuła jak ból głowy ustępuje.
Moi mili, ja spadam. Mam trening oznajmił Potter.
Trening? A ktoś poza tobą nadaje się, żeby wsiąść na miotłę? Zdziwiła się Lily.
Chodź to się przekonasz.
Nigdzie z tobą nie idę! Znowu zaciągniesz mnie do jakiejś komórki.
Nie udowodniono, że to ja. Podniósł ręce w obronnym geście. Z twojej winy w sumie. Zamyślił się.
Mojej?! Lily podniosłą się.
Nie chciałaś mnie pocałować, tchórzu.
To ty wyszedłeś! Broniła się.
Bo mnie obraziłaś!
Ja?!
Nie no, gnom ogrodowy. Evans, pomyśl zironizował.
Ciszej ludzie poprosiła Albertini.
Nie muszę! To ty masz IQ gnoma ogrodowego! Obrażać się za nic!
Ja się obrażam za nic?! A kto od sześciu lat warczy na mnie i nie chce się umówić?
A co ma piernik do wiatraka, Potter?
Mąkę? spytała Ros. Remus wybuchnął śmiechem.
To, że jesteś zarozumiała i uparta! oznajmił.
Bo nie latam za tobą ja te wszystkie głupie dziewczyny?! spytała z ironią.
Bo nie znasz mnie, a osądzasz.
No zupełnie cię nie znam! Pewnie. Niszczysz mi życie przez ostanie sześć lat, ale pewnie nie mogę cię osądzać! Głupi jesteś!
A ty głupsza! warknął i odszedł.
A ty jeszcze głupszy, Potter! krzyknęła za nim. Odwróciła się napięcie i poszła do dormitorium.
-Czy ktoś wie, o co oni się znów pokłócili? spytał oniemiały Syriusz.
Remus rozłożył bezradnie ręce, Peter wzruszył ramionami, a Ros mruknęła, że nareszcie jest cicho.
★★★
          Nastała niedziela. Wyczekiwana, nie tylko z powodu braku zajęć, lecz także w ten dzień można było odwiedzić wioskę czarodziejów. Podekscytowani trzecioklasiści większością pojawili się na śniadaniu, aby zaraz móc wyjść do Hogsmeade. Starsi muszący odrobić prace domowe, po bezproduktywnej sobocie postanowili odpuścić sobie to jedno wyjście. W przyszłym miesiącu będą mogli uzupełnić zapasy słodyczy. Ci bardziej w potrzebie kierowali swe prośby do Huncwotów, którzy dziwnym trafem zawsze mogli skołować ulubione słodycze, kremowe piwo czy coś mocniejszego. Oczywiście za odpowiednią dopłata, ale kto by się tam przejmował kilkoma dodatkowymi knutami.
          Alicja nie stroiła się. Założyła prostą, czarną spódnicę przed kolano i biały sweterek z dekoltem w serek oraz długim rękawem, podkreślający jej ciemne włosy. Może makijaż i fryzura były odrobinę staranniejsze niż gdyby wychodziła z przyjaciółkami, lecz nie miała pewności, że Frank na nią czeka. Zwłaszcza po ostatniej rozmowie. Postanowiła, że wyjdzie z wieży wraz z dziewczynami, gdy Longbottom będzie na nią czekał przy wyjściu pójdzie z nim, jeśli nie, zostanie z Lily, Dorcas i Ros. Przemyślała sobie kilka rzeczy i przyznała, że wbrew wszystkiemu chłopak miał rację. Do tego roku jasno dawała mu do zrozumienia, że nie jest nim zainteresowana. Od początku września robiła wszystko, aby jego uwaga wciąż kręciła się wokół niej, choć było to świństwem z jej strony. Dawała mu nadzieję, żeby zaraz ją zdeptać. Każdy by się zirytował. Wyszła ostatnia z łazienki i uśmiechnęła się do pozostałych mieszkanek dormitorium.
Idziemy?
Pokiwały głowami, chwyciły torebki i wyszły. Bones rozmawiała z Rosario, choć tylko jednym uchem słuchała, to w zakamarku jej głowy zrodziła się myśl, że on nie przyjdzie. Serce zabiło jej mocniej i stanęło, gdy okazało się, że go nie ma. Westchnęła i ukrywając rozczarowanie, podreptała za Lily w stronę kolejki. Rozejrzała się ostatni raz, upewniając, że Longbottom nie przyszedł.
Szukasz kogoś? Usłyszała szept przy uchu.
Nieeeee.
A jednak.
Przed nią pojawiła się czerwona róża.
Dziękuję. Odwróciła się i delikatnie uśmiechnęła.
          Szli w ciszy drogą prowadzącą do wioski. Kilka razy Frank próbował zacząć rozmowę, ale odpowiadała monosylabami lub całkiem go zbywała. W końcu dał sobie spokój. W Alicji trwała wewnętrzna walka. Zachowywać się normalnie i spróbować poznać go czy pokazać, że to nie ma sensu? Przecież zarzekała się, że oni nigdy. Spojrzała na jego zasępiony profil. Widziała, że jest rozczarowany. Poczuł, że jest obserwowany.
To gdzie idziemy? spytał, nie siląc się na uprzejmy ton.
Nie zaplanowałeś nic? zdziwiła się.
W końcu to ty mnie zaprosiłaś odparł oschle.
Już chciała zaprotestować, jednak miał rację. To ona wplątała go w spędzenie z nią czasu. Westchnęła.
Frank! Frank! Głos Katrin stawał się coraz głośniejszy.
Gryfon zatrzymał się i poczekał na koleżankę, Alicja chcąc nie chcąc musiała zrobić to samo. Poczuła, jak Adams odpycha ją od chłopaka.
Co się stało Kat?
Czy ja już skończysz z tą... Urwała i wskazała ręką na Bones. Ala zagotowała się w środku. Z nią. To mogę cię porwać w jedno miejsce? spytała przymilnie.
Wybacz, ale Frank ma zarezerwowany cały dzień odezwała się.
Doprawdy?
Tak. Więc kiedy indziej, a może nigdy, ci pomoże. Idziemy? zwróciła się do Longbottoma.
Przykro mi. Porozmawiamy innym razem Kat. Do zobaczenia.
Tak, mi też przykro Kat. Przedrzeźniała Bones.
A tobie z jakiego powodu niby? spytała.
Z powodu twojej fryzury. Uśmiechnęła się złośliwie i pociągnęła Franka za ramie.
Okropna jesteś mruknął.
Alicja machnęła ręką. Nieświadomie podjęła decyzję. Pierwsza opcja, ta bardziej niedorzeczna, wgrała.
         Okazało się, że mają wspólne zainteresowanie takie jak pływanie. I uwielbiają morze. Opowiedziała o swojej siostrze i przyznała, jaką batalię stoczyła z siostrą o imię – Frank. Longbottom nie był tym zniesmaczony, wręcz rozbawiła go dziecinność dziewczyny w takich sprawach. Dotarli do Trzech Mioteł. Weszli, a gwar panujący w pubie w nich uderzył.
Wolę spokojniejsze miejsca przyznał.
Ja też.
To chodź.
Pociągnął ją za rękę i weszli w wąską uliczkę. Stała tam mała kawiarnia. Weszli i zajęli miejsce przy oknie, którego widok rozchodził się na wzgórza.
Lubię tu przychodzić wyznała.
Znasz to miejsce?
Znalazłam w trzeciej klasie. Pokażę ci coś. Pogrzebała w torbie i wyjęła swój nieodłączny szkicownik. Przerzuciła kilka stron i odwróciła zeszyt.
Piękne oznajmił.
Siedziałam przy tym stoliku i rysowałam.
Frank zabrał jej zeszyt i zaczął oglądać. Obrazy przeważnie przedstawiały zamek, błonia i zakazany las. Pojawiło się kilka portretów dziewczyn.
Potter nie męczył cię o to? spytał, wskazując na rysunek przedstawiający Lily na plaży.
Potter nie wie, że to mam odparła chytrze.
Parsknął śmiechem. Zamówili po kawie i słodkich rogalikach. Tematów do rozmów nie brakowało. Zaczynając od szkoły, przedmiotów, których się uczą przez plany na przyszłość aż do rodziny. Ojciec Franka pracował jako auror, matka zajmowała się przypadkami niewłaściwego użycia czarów. Często w wakacje po pracy opowiadała, jak ktoś napełnił swój dom wodą aż po sufit lub zaczarował niechcący sztućce, które go atakowały. Słuchała z uśmiechem.
          Trzy kawy i dwa ciastka później postanowili wracać do zamku. Kelnerka przyniosła rachunek, a Frank jak na dżentelmena przystało, wyciągnął po niego rękę.
Ja cię zaprosiłam, ja płacę.
Prychnął i wyciągnął portfel.
Ale później ja ciebie zaprosiłem, więc nie dyskutuj.
Przewróciła oczami. Obserwowała, jak wyciąga pieniądze i rozlicza się z obsługą kawiarni. Jej uwagę przykuła mała kartka za przezroczystym okienkiem na zdjęcia. Wyrwała mu go z rąk i przyjrzała się rysunkowi.
Skąd to masz?
Zarumienił się i podrapał po karku z zakłopotaniem.
Znalazłem kiedyś na błoniach.
Powinieneś oddać.
Nie mogłem się oprzeć. Musiałem go mieć.
Zmierzyła go surowym spojrzeniem, a potem uśmiechnęła się promiennie. Nikt nigdy nie nosił jej portretu w portfelu.
Pozwolisz mi go zatrzymać? spytał
Jak zasłużysz.
Myślę, że już zasłużyłem odparł z błyskiem w oku.
Może przyznała i nachyliła się w jego kierunku.
Ich usta dzieliły cale.


40 komentarzy:

  1. rozdzial cudowny :)
    wszystko bedzie dobrze ;) kiedys sie ulozy. trzymaj sie

    OdpowiedzUsuń
  2. Rozdział wyszedł super ;)
    Mam nadzieję, że Alicja będzie z Frankiem.Jak dla mnie Katrin mogła by zniknąć:D No i liczę na to że niedługo u Lily z Jamesa coś zaiskrzy. Co do Dorcas mam nadzieję że ktoś zauważy jej problem i jej pomoże.
    Życząca weny i rozwiązania Twoich problemów
    Mrs.Withstand

    OdpowiedzUsuń
  3. Hej Rogatko moja najdroższa :*
    Niczym się nie przejmuj, jesteś cudowna i wiem, że ze wszystkim sobie poradzisz.
    A jak coś to zawsze możesz mi się wygadać (już dawno wyszło, że w sprawach potterowskich myślimy identycznie, kto wie, może w pozostałych kwestiach jest tak samo).
    I tak jak sama zaznaczyaś zawsze masz nas!
    Co do rozdziału to dzisiaj będzie króciutko. Mam jutro sprawdzian z biologii,a jeszcze nie zaczęłam Witowskiego (normalny człowiek nie wie o co chodzi, ale dla nas dziwaków, czyli biol-chemów to Bóg i nie ma dnia, abym nie robiła jego zadań).
    Przekomarzanki Lily i Jamesa są cudowne, w sumie oni cali są cudowni, więc ich rozmowa nie mogła być inna.
    A ten motocykl to świetna sprawa. Rowling napisała o nim krótkie opowiadanie, czytałaś? Z tego co pamiętam, to James chyba też tam występuje.
    I Alicja naprawdę jest psem ogrodnika i koniec kropka :D Ale spokojnie bez nerwów, z tego i tak będzie big love.
    Frank wyszedł ci świetny, ja wyobrażałam go sobie zawsze tekiego trochę ciapowatego, ale o stokroć wolę Twoje wyobrażenie. Lubię jego cięty język.
    A i muszę tak trochę wtrącić zupełnie zmieniając temat. W tej ankiecie jako jedyna zaznaczyłam, że pocałował ją ktoś kogo jeszcze nie mieliśmy okazji poznać ;)
    I dosłownie ubóstwiam zwrot "łosie"! Nie mam pojęcia czemu on mnie, aż tak rozczula. Chyba muszę zwyczajnie przyjąć do wiadomości, że ze mną jest coś nie tak.
    A co do Dorcas to ciężko mi ubrać w słowa to co czuję... Jeśli faktycznie rozdział jest taki jak Twoje emocje, to w tym fragmencie dosłownie czuję Twój ból.
    Naprawdę chciałabym móc Ci jakoś pomóc lepiej się poczuć. Jednak jedynie co mogę zrobić to zapewnić Cię, że jestem z Tobą całym sercem.
    Trzymaj się Rogata i wiedz, że przesyłam Ci mnóstwo wirtualnych uścisków.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dopiero po dodaniu widzę jaki ten komentarz jest nieskładny, ale mój laptop jest dzisiaj przeciwko mnie i trzykrotnie kasował mój komentarz. :(
      Jedyne co chciałam Ci przekazać, to fakt, że jestem z Tobą!

      Usuń
  4. Rogata nie przejmuj się! Rozdział cudowny kocham jak piszesz i bardzo ale to bardzo bardzo chce już kolejny *,* a co do ludzi trzeba się przyzwyczaić czasem niestety tak jest... Ale jesteś silna i dasz radę wierzę w Ciebie i czekam na kolejne rozdziały które jak zawsze będą cudowne ❤

    OdpowiedzUsuń
  5. Świetny rozdział! Znałam Twojego bloga niecałe 2 tygodnie temu...nadrobiłam jak najszybciej wszystkie rozdziały i nie mogę się doczekać kolejnego. Uwielbiam Huncwotów w Twoim wydaniu❤ teksty WSZYSTKICH bohaterów są mega! Zabawbe, czasami ironiczne��nie przestawaj pisać! A co do Twojego zawodu na bliskiej osobie- ułoży się, będzie dobrze. Trzymam kciuki za polepszenie się Twojego humoru��
    Pozdrawiam i życzę weny����❤❤

    OdpowiedzUsuń
  6. Nie masz za co przepraszać, ty jesteś znacznie ważniejsza od rozdziałów. Jeśli, żebyś poczuła się lepiej miałabym czekać na następny rodział i z rok, to ty zawsze będziesz się liczyła bardziej. Nie będę mówić będzie lepiej, bo to chyba najgorszy tekst jaki można usłyszeć od osoby, która właściwie nie wie o co chodzi. Takie przynajmniej jest moje zdanie mam nadzieję, że nie będziesz zła. Mam nadzieję, że będzie lepiej i trzymam za to kciuki.
    Do rozdziału to (moje pierwsze myśli) Łapa i jego poczucie humoru... no cóż biedna Evans nie zdaje sobie sprawy... James miałby przepuścić pełnoletność swojego najlepszego przyjaciela? Przecież każdy w Hogwarcie wiedział, że to nie możliwe. Chociaż, gdyby ten łoś się uparł... (swoją drogą zdecydowanie zgadzam się z Kiwi, że ten zwrot jest cudowny). I pomysł z motorem jest świetny, choć komentarz Jamesa jeszcze lepszy, swoją drogą, kto im sprzedał motocykl? No dobra, huncwockie sposoby.
    Biedna Dorcas, mam nadzieję, że jej rany choć się zabliźnią, a twoje wyleczą.
    No i przechodzimy do zazdorśnicy Alice i przenajlepszych przekomarzanek Rogacza i Lily.
    Dobrze, że Alice i Frank zmierzają ku dobremu, ale przed nimi jeszcze pewnie długa droga.

    Przecudowny, prześwietny, piękny rozdział. Pewnie już ci się znudziły te moje pochwały, ale niestety do końca świata mogłabym cię wychwalać, a nawet jeszcze dłużej (dziś na fizyce, nasz nauczyciel zapodał nam film o polu magnetycznym Ziemi i że przez to, że słońce na nie działa ono się rozpada i Ziemia zginie za jakieś 1000 lat)ma i tak byłoby mało. Nawst gdybym chciała nie znalazłabym tu błędów ani niedopracowania. Jak zawsze bardzo warto było czekać zresztą wszystko już napisałam na początku. Najpierw jesteś ty, potem wszystko inne.
    Zawsze masz mnie po swojej stronie i nigdy nie przestanę tam być, Visenna <3

    OdpowiedzUsuń
  7. Rogata,
    Z góry przepraszamy jeśli komentarz będzie nieskładny, ale ostatnio mamy gorsze dni :)
    Na wstępie to... Nie przejmuj się! Jak to mówią... "po burzy zawsze wychodzi słońce". Nie wiemy ile prawdy w tej sentencji, ale mamy nadzieję, że chociaż częściowo się sprawdza. Głowa do góry i nie poddawaj się! Będzie ciężko, ale musisz walczyć, by okazać swoją wartość. Wiemy, że jesteś silna!

    Rozdział jest genialny i nawet ma humor. Oczekiwałyśmy, że będą łzy, ale gratulujemy Ci, że byłaś w stanie żartować w rozdziale. Jak my mamy jakieś nieprzyjemności życiowe, to potrafimy tylko czarno wszystko opisywać :D

    Szkoda, że Lily nie pocałowała Rogacza. Miałyśmy ogromną nadzieję, że będzie chciała pokazać, że nie tchórzy i sprawdzi kto ją napadł w tym schowku ;) Ale cóż... Biedny Potter xD Jak mógł zinterpretować gest Rudej w ten sposób? Myślałyśmy, że się posikamy ze śmiechu. To było genialne :D

    Czemu ta niemądra dziewucha się okalecza? Okej, może sobie wmawiać, że ból fizyczny jakoś przytępia ból emocjonalny, ale guzik prawda! To wcale tak nie działa. Nawet jeśli od razu zalecza te rany, to i tak jej postępowanie jest chore. Przez faceta nie warto niszczyć siebie. Nikt nie jest tego wart :(

    Cieszymy się, że mimo kłótni i sprzeczek, Alicja wyszła z Frankiem. Już bałyśmy się, że ostatecznie randka nie dojdzie do skutku. Dziewczyna mogłaby się czasami pohamować w swoich odzywkach, a Frank mógłby nie robić jej na złość. Wtedy wszystko byłoby prostsze :) Ale niestety nie może być zbyt pięknie. Chociaż może! Ostatecznie dobrze wyszło. Wylądowali razem w kawiarni, a to już coś. I nawet normalnie rozmawiali :D Ciekawi nas czy w końcu ich usta połączyły się czy nie, ale to pewnie okaże się w następnej notce. uh... Cierpliwości. Tak w ogóle, to urocze było to, że Frank miał jej portret w portfelu <3
    Tak więc życzymy Ci dużo siły i wytrwałości, a także radości! Nie poddawaj się! Jesteśmy z Tobą!
    Pozdrawiamy i ściskamy mocno!
    Twoje ~ Rogacz i Łapa

    OdpowiedzUsuń
  8. Cześć, rybka.
    Widzę, że i u Ciebie nie za wesoło, ale trzeba być twardym, a nie mientkim, cytując klasyka :) Trzymam za Ciebie kciuki.
    Rozmowa Lily i Jamesa była rozbrajająca. Aż człowiek mimowolnie się uśmiechał. Na szczęście kłótnie męsko-męskie krótko trwają i zwykle kończą się happy endem.
    Jej, ale prezent. Aż strach pomyśleć, ile kosztował. No i gdzie Syriusz będzie go trzymał, tankował i nim jeździł? :p Oto jest pytanie.
    Fragment z dziewczyną podrywającą Syriusza był trochę chaotyczny, nie za bardzo wiedziałam kto, kiedy i co, bo zabrakło małego wstępu i szybko się to potoczyło, ale z drugiej strony nie było to jakieś wiekopomne wydarzenia, żeby poświęcać mu mnóstwo czasu ;)
    Przykry fragment z tym cięciem się. Najwyraźniej otoczenie może być inne, ale problemy i sposoby ich przytłumiania pozostają te same. Szkoda.
    Ach, ta Alicja. Frank jest taki uroczy, a ona musiała wszystko spaprać. W ich relacjach zrobiło się tak ciekawie, że aż przyjemniej czytało mi się o nich niż o Jily, a to szok dla mnie samej :p
    Fajne te huncwockie sposoby na kaca. Chętnie poznałabym choć jeden ;p
    Jej, kłótnie Lily i Jamesa pojawiają się i eskalują tak nagle, że nic dziwnego, że osoby postronne czują zdezorientowane. Ja też!
    Uff, co za ulga, że jeszcze w tym rozdziale postanowiłaś opisać dalszy ciąg wątku Franka i Alicii :) Jaaakie to słodkie! Najlepsza para, naprawdę.
    Wbrew Twoim obawom, rozdział wcale nie był zły, a Frank i Alicia uczynili go przeuroczym :)
    Z pozdrowieniami
    Eskaryna

    OdpowiedzUsuń
  9. Jejku, cudowny blog. Znalazłam go dosłownie 2 dni temu i juz przeczytałam wszystko. Czekam na kolejne rozdziały. Pozdrawiam ;)

    OdpowiedzUsuń
  10. Romantyczny spacer Franka i Alicji. Zazdroszczę!
    ~mary~

    OdpowiedzUsuń
  11. Czuję niedosyt ..... Ja bardzo proszę cię moją drogą o kolejną notkę :p i to jak najszybciej !! Nie mogę się już doczekać pozdrowienia...Lillienn

    OdpowiedzUsuń
  12. Hej, kochana.
    Mam nadzieję, że u Ciebie już wszystko w porządku. Nie martw się niczym, postaraj się patrzyć optymistycznie w przyszłość :)
    A przechodząc do rozdziału, świetny jak zwykle.
    Szkoda, że Lily nie zdecydowała się w końcu pocałować Jamesa, bo bardzo na to czekałam, a tu klops :D Ale trudno, jakoś to przeżyłam, bo ich przekomarzanki były urocze ♡
    Impreza Syriusza. Tutaj raz zamiast słowa "tort" było "tory", tak tylko zauważę, bo zmienia to całkiem sens zdania :D Poza tym widać, że impreza się udała, chociaż może nie dla wszystkich. Szkoda, że Lily też się nie wyluzowała, ale ktoś przecież musi być odpowiedzialny ^^
    Ojojoj, Dorcas się tnie? Mam nadzieję, że ktoś to odkryje i jej pomoże, bo to naprawdę przykre. Sama nigdy tego nie robiłam, więc nie znam tego uczucia, ale nie wyobrażam sobie tego, bo mdleję na samą wzmiankę o krwi. W każdym razie, liczę na to, że Dor uda się rozwiązać swoje problemy i nie będzie się tak przejmowała chłopakiem.
    Co dalej? A, znowu kłótnia Lily i Jamesa. Niech w końcu zauważą, że oboje się kochają i przestaną sobie dogryzać :)
    Alicja zaczęła mnie irytować swoim zachowaniem wobec Franka, ale pod koniec rozdziału mniej więcej to nadrobiła. Mam nadzieję, że będzie dla niego milsza :)
    Czekam na następny rozdział i pozdrawiam serdecznie.
    + Pamiętaj, nie przejmuj się niczym ;* Wiem, że łatwo mi tak mówić, ale może choć trochę pomogę.
    Całusy,
    Optimist

    OdpowiedzUsuń
  13. hej, Rogatko

    Rozdział był super (jak zawsze). Bardzo mnie zaniepokoiła Dorcas. Nie ładnie się ciąć, bo rączki bolą i brzydkie są :)Kiedy czytałam o Alicji pomyślałam " oj, ja też się tak wrednie zachowuję, trzeba się poprawić".
    Ach, ci nasi huncwoci! Upiją się, a później wyglądają jak młodzi bogowie. Uwielbiam zakrapiane imprezy w ich wykonaniu. Błagam cię, wyjaśnij to z tym całusem, bo cały czas siedzę jak na szpilkach i sprawdzam twojego bloga! Myślę : James nie jest taki, a Snape to dupa, nie dałby rady. Ale gdyby to był James to cały Hogwart by wiedział, a Snape jest taki zazdrosny. A może to ktoś inny? Proszę, wyjaśnij to !
    Wesołych świąt!

    PS. Poleci mi ktoś blog o huncwotach, ale taki, przy którym mogłabym ryczeć ze śmiechu? ( nie jestem romantyczką )

    OdpowiedzUsuń
  14. Kochana Rogata
    Nie będę kolejną osobą, która powie, że wszystko będzie lepiej i masz się nie przejmować. Nie wiem o co dokładnie chodzi, ale takie zachowanie ze strony drugiej osoby zawsze koszmarnie boli. Wiem natomiast, że najwyraźniej ta osoba musiała być skończonym idiotą, skoro cię zraniła i że na ciebie kompletnie nie zasługuje. Pamiętaj, jesteś cudowna.:*
    Przepraszam, że komentarz piszę dopiero teraz, ale oczywiście przed świętami w ferworze sprzątania po prostu nie ma czasu, a i w szkole kończy się semestr, więc codziennie jakiś sprawdzian czy kartkówka.:)
    A teraz pytanie, które chciałam zadać już od kilku rozdziałów: dlaczego ty przerywasz zawsze w tak emocjonujących momentach?!:D Ja rozumiem, że to pewnie zabieg mający na celu zachęcanie czytelników do dalszej lektury, ale po pierwsze: my i tak będziemy czytać to cudo, po drugie: teraz siedzimy jak na szpilkach!:)
    Wątek z Alicją i Frankiem: nareszcie!:D Długo czekałam na taki rozwój wydarzeń, i żadna Katrin nie może tego zepsuć. Zresztą ona to najlepiej niech sprawdzi, czy nie ma jej w Australii...;)
    Urodziny Łapci! Mój kochany! Wszystkiego najlepszego, Syriuszku!;D A i prezent cudowny, nie spodziewałam się tego.:) No i po imprezie, jak to huncwoci, świezi i pachnący, bez widocznych uszczerbków zauważalnych u innych. Mogliby zdradzić kilka sekretów.:)
    Cudowna kłótnia naszych ulubieńców - ja też nie wiem, o co się pokłócili.;)
    Jestem zaciekawiona też wątkiem z tą lalunią, co się do mojego księcia przystawiała... Niech Syriusz się nie da! Od niej czuć aż złe zamiary!:P
    No i Dorcas... Biedaczka... Zupełnie nie wiem, co o tym powiedzieć, dlatego tak z kolejnością wydarzeń skakałam, żeby to wyszło na końcu... Jedyne, co mogę to jej szczerze współczuć i wysyłać uściski na odległość... Mam nadzieję, że wszystko się wyjaśni, a ona ponownie będzie szczęśliwa.
    A na koniec życzę wszystkim w ten cudowny dzień wszystkiego dobrego, szczęścia, zdrowia i spełnienia najskrytszych marzeń. Tobie, Rogatko, życzę przede wszystkim wyprostowania drogi życiowej i żeby znowu zabłysło na niej słońce.:*
    Przesyłam uściski
    Teoretyczna

    OdpowiedzUsuń
  15. Czytając komentarze u góry, jestem tego samego zdania. Postaraj się patrzeć optymistycznie na świat, a jeśli nie jest to możliwe, a dotyczyło przyjaźni, która wydawała Ci się wieczna, piękna (może nie dotyczyło przyjaźni i po prostu źle przeczytałam, a jeśli tak było to ja się nie dziwię). Także, jeśli się skończyła (chyba, że wyolbrzymiam), nie była ona prawdziwa, tylko fałszywa. A taką nie warto się przejmować. Wiem to trochę z własnego doświadczenia. I wiem też, że mówienie "nie przejmuj się, będzie dobrze" czasami nic nie daje (a i tak to robię, ha!). Może nie tylko czasami, a nigdy nic nie daje. Trzymanie emocji w sobie też nie jest dobre. Ale niby co możemy innego robić?
    Myślę, że teraz powinnam napisać coś trochę o rozdziale. Więc, co ja tu mogę dużo pisać, rozdział był cudowny. Mam nadzieję, że znajdziesz czas, wenę i przede wszystkim humor, aby pisać następny - tego życzę Ci na święta, które są już dzisiaj. Ten tutaj, jak zawsze, podobał mi się, mimo że było chyba trochę mało Jily. Chociaż nie pamiętam, czy było. Już zapomniałam i zaraz przeczytam jeszcze raz. Ale i tak ni się podobał.
    Wesołych Świąt wszystkim!

    OdpowiedzUsuń
  16. Czeeść!
    Powracam do świata żywych. Tak okropnie zniknęłam na kilka miesięcy, ale jestem i ładnie nadrobiłam zaległości u Ciebie jakie miałam. W takim razie zabieram się za komentarz.
    A ja tak liczyłam na tego buziaka... Lily tchórzu jeden, nie chciała się przekonać czy to był James XD Ten tekst Jamesa "- Kotku, gdybym śnił to na pocałunku, by się nie skończyło" ~ Podbił moje serducho. Uwielbiam rozmowy Jamesa i Lily, a z takimi małymi epizodami jeszcze bardziej! <3 Jeszcze potem był Syriusz haha XD Też bym na jego miejscu się śmiała z tego, gdybym wiedziała do czego to wcześniej posłużyło (W sensie z tym rozmiarem :'D) Ach, Syriusz dostał taki piękny prezent od przyjaciół. Ten motocykl i to jak on się pojawił o kurczę *o* Syriusz tańczył z Dorcas ach! Ja uwielbiam ich razem. W sumie to nie wiem czemu, ale bardzo ich lubię. Doriuszem hihi <3 Zawody w bekaniu, boże ja bym wyszła. Jestem przewrażliwiona na tym punkcie. Nienawidzę też jak ktoś strzyka z kostek, o nie odrzuca mnie. A co to za lasencja chce spędzić noc z Syriuszem. A sio mi od niego! Sioo!! XD
    Ta w łazience to była Dor? :O O kurde! Ona się okalecza. Nie rób tego :'( To okropne i nikomu nie potrzebne. Dziewczyny o tym nie widzą... Lily patrz co się dzieje...
    Lubię Franka i Alę, tak fajnie siebie uzupełniają. Alicja to można powiedzieć taki pies ogrodnika. Pogubiłam się, bo Frankowi ona się podoba, ale w drugą stronę to też działa? Jak byłoby słodko, gdyby tak było *.* Tak patrzę i strasznie dużo jest tutaj minek, muszę to zmienić XD
    No nie mogę, trzymajcie mnie, czy ta dwójka nie może normalnie ze sobą? Jest wszystko z porządku, ale nie nagle im coś odwala i wychodzi z tego łajno, jedno wielkie wodniste... Tak bardzo chciałabym Jillly <3
    Awwwwwww! Róża do Alicji!! O kurczaki *o* Dostała różę... Kocham róże i takie słodkie sytuacje. Ta Kat to taki wrzód na tyłku... Wszędzie jest i nie chce się odczepić. Fralicja <3 O MERLINIE! Proszę, proszę niech będzie ten pocałunek. Taaaak bardzo go chcę! Takie happy, sweet end!
    A skoro już jesteśmy przy temacie pocałunku, to Lily i składzik na miotły. Jak to był Severus a tak mogło być, to ja chyba zwymiotuję. Ona jeszcze oddała ten pocałunek! Mam odruchy wymiotne. Lily przypomnij sobie czy dotykałaś włosów, bo jeśli były tłuste to powiedz, aja za ciebie, pójdę zwrócić śniadanie. Przepraszam, ale ja tak bardzo, ale to bardzo nie cierpię Snape'a. Mam do niego tak okropne obrzydzenie. Liczę, że to James, ale z drugiej strony, to nie pasuję mi do jego zachowania. Nie sądzę by całował Lily bez jej pozwolenia, zwłaszcza, że potem był nagi XD Ta scena! <3
    Rozdział uwielbiam to wszystko w nim było. Słodkość, smutek, miłość, kłótnia... Czekam na więcej i na wyjaśnienie sprawy pocałunku. Zabiję Snape'a jeśli to on, a jeśli to był James to się trochę załamię, bo nie takiego zachowania się po nim spodziewam... Dobra. Życzę weny! Wesołego i szalonego Sylwestra! I mam nadzieję, że miło Ci święta minęły :) Pozdrawiam gorąco, Livv :*

    OdpowiedzUsuń
  17. Powiem ( a raczej napisze) tyle masz talęt!! Juz czekam na następną cześć. Kiedyś mogłabyś napisać własną książkę, ponieważ naprawdę jesteś bardzo utalentowaną osobą. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Przepraszam ze napisałam jako anonim ale jestem troszkę nie ogarnięta i już śpiąca no nie dziwie się sb jest po pierwszej rano ale na czytanie twoich postów nigdy nie jest za późno jeszcze raz przepraszam za tego anonima i pozdrawiam

      Usuń
    2. Ten komentarz został usunięty przez autora.

      Usuń
  18. Cześć. Bardzo mi smutno, że u Ciebie nie wszystko się układa. Ale zobaczysz - wszystko się ułoży i wróci do normy. :-)
    Wiem, że w tej sytuacji grzechem byłoby chcieć nowych rozdziałów, więc nie pytam. Na prawdę Ci współczuję.

    A co do rozdziału to - tak jak każdy inny - jest świetny. Urzekł mnie i czuję niedosyt. Chciałabym więcej i więcej... Fragment z Lily i Jamesem jest świetny. Jak opatrznie go zrozumiał!

    Mimo, że już nie ma nowych rozdziałów zostawię Twojego bloga na pasku zadań, aby codziennie sprawdzać, czy pojawią się nowe rozdziały. :)
    Pozdrawiam.
    Z całego serca próbująca Cię pocieszyć
    SilverYean


    OdpowiedzUsuń
  19. Kocham te rozdziały <3 i czekam na następny! :* :)

    OdpowiedzUsuń
  20. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  21. rogata mówiac a raczej pisząc że rozdział odzwierciedla twój nastrój niemiałaś na mysli tego o Dor prawda? Sory wiem że troche nie fajny scenariusz ale przeszło mi to przez myśl..troche mnie nastraszyłaś wiesz ale mniejsza o to rozdział super. ne napisze więcej bo najzwyczajniej w świecie NIE CHCE MI SIĘ więc spadam;)

    OdpowiedzUsuń
  22. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  23. Ragata twoj blog jest nieziemski. Znalazlam go kilka dni temu i juz wszystko przeczytalam. Kocham czytac jadnak mam dosc duze wymagania do ksiazek. Twoje rozdzialy sa idealne, KOCHAM JE!!! Co dziesiec minut sprawdzam czy jest juz nastepny. Pozdrawiam Cie bardzo serdecznie:*
    Twoja Najwieksza Fanka <3

    OdpowiedzUsuń
  24. Twoje rozdział są nie samowite!!!! Dlatego pytam aie dlaczego musze na nie tak długo czekać;))

    OdpowiedzUsuń
  25. Cześć, dopiero niedawno znalazłam Twojego bloga i muszę przyznać- jesteś naprawdę dobrą pisarką! Z niecierpliwością czekam na następny rozdział :).
    Akri z http://czar-zielonych-oczu.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  26. Witam! Nie wiem czemu, ale dopiero dziś znalazłam twojego bloga i jest naprawdę świetny :)
    Zapraszam do mnie (wybacz jeśli miejsce nie odpowiednie, ale nie widzę innego)
    Zapraszam serdecznie na nowego bloga o nowym pokoleniu :)
    http://hogwartnewgeneration.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  27. Rogata Twoje "Rogaciątko" zaraz aie powaznie wkurzy gdy w zaraz nie pojawi sie rozdzial 25!!
    Twoj blog byl pierwszy ktory Czytam o huncwotach i dolaczylo do noego juz PRZECZYTANYCH 7!! Wiec czekam z niecierpliwoscią
    Twoje Rogaciątko;))

    OdpowiedzUsuń
  28. Jestem wstrząśnięta, że tak długo nie ma rozdziału - co to ma znaczyć?!
    Przy okazji - jeśli masz ochotę pobawić się w LBA, to nominowałam Cię na wszelki wypadek na http://na-skraju.blogspot.com/p/lba-2.html ;)
    Z pozdrowieniami
    Eskaryna

    OdpowiedzUsuń
  29. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  30. Oj nie ma rozdziału codziennie wchodzę zobaczyć czy moze cos dodałaś a tu nic... SmuteQ ;( licze że nie będziemy musieli (wszyscy pewnie sie denerwują ze nie ma rozdziału) już długo czekać na rozdziały
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  31. Czeeeść <3
    Ostatnio szukając weny na mojego bloga zawędrowałam tutaj :)
    Słonko wiem jak trudno jest kiedy ktoś ci wbija nóż w plecy.
    Sama tak miałam. Uwierz że nie warto zaprzątać sobie takimi rzeczami głowę. A żeby nie gadać o takich rzeczach to napiszę tak w sekrecie że... KOCHAM TWOJEGO BLOGA <3 Muszę się przyznać że dzięki twojemu blogowi doszłam do wniosku że nie mogę się poddawać i muszę wziąć się za siebie i napisać rozdział :)
    PAMIĘTAJ ŻE JESTEŚ WSPANIAŁA, KREATYWNA I BOSKA <3
    http://evans-jestes-moja-muza.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  32. Co słychać Rogatko? Dawno nie wymieniałyśmy naszych pokręconych uwag i trochę się już stęskniłam. W każdym razie wracaj do nas szybko!
    Ps. Mam nadzieję, że u Ciebie już wszsytko się ułożyło. Buziaki

    OdpowiedzUsuń
  33. Chyba uzależniłam się od twojego bloga... ups :D <3

    OdpowiedzUsuń
  34. Piękny rozdział! Nie mogę doczekać się następnego. Szczęśliwych Walentynek, i aby wszystko się ułożyło. :)

    OdpowiedzUsuń
  35. Rogaciatko sie przypomina bo 17 blogow to przesada

    OdpowiedzUsuń
  36. Trzymaj się! Czekamy na Ciebie. :)

    OdpowiedzUsuń