Rozdział 1: "Umówisz się ze mną, Evans?"

Lily Evans z zawrotną prędkością przemierzała korytarze zamku, zatrzymała się i bezradnie rozejrzała we wszystkie strony, „Gdzie teraz?”pomyślała, za sobą usłyszała zbliżające się szybkie kroki i nawoływanie. Niewiele myśląc skręciła w lewy korytarz, pognała przed siebie, skręciła jeszcze kilka razy, wbiegła po schodach i zatrzymała się w cieniu gobelinu. Ciężko dyszała, nie mogła złapać oddechu, kiedy na korytarzu usłyszała ruch przycisnęła się jeszcze bardziej do ściany. Kiedy unormowała oddech, poprawiła włosy, które spięła ponownie w koński ogon i zarzuciła torbę na ramię, ruszyła zadowolona przed siebie do biblioteki. Tak. Udało jej się uciec przed Potterem.

-Tu jesteś rudzielcu.- zamarła słysząc jego głos, powoli i z niedowierzaniem odwróciła się i stanęła oko w oko z Jamesem.

-Jak mnie znalazłeś?- spytała.

-Mam na to swoje sposoby, w końcu jestem Huncwotem.- wypiął dumnie pierś i poczochrał włosy, Evans przewróciła oczami na ten gest i zaczęła iść we wcześniej obranym kierunku.

-Ej czekaj! Nie odpowiedziałaś czy się ze mną umówisz.- zrównał z nią krok i szedł z bardzo pewną siebie miną.

-Nie.

-Co nie?- spytał zbity z tropu.

-Nie umówię się z Tobą.- odparła siląc się na spokój i zaczęła iść szybciej.

-Czemu?

-Bo nie.

-Bo nie, to nie jest odpowiedź.

-Daj mi spokój Potter!- krzyknęła i poczerwieniała.

-Rumienisz się, czy to znaczy, że chcesz się umówić tylko udajesz niedostępną?- spytał i wyszczerzył swoje białe, idealnie proste zęby.

-Yhhh- warknęła- zostaw mnie w spokoju!

-Nie, do puki się nie zgodzisz.- wyrwał torbę Rudowłosej, zarzucił sobie na ramię i wesoło gwiżdżąc szedł kolo Lily. Evans w środku cała się gotowała, co on sobie wyobrażał, przez 3 lata , ba nawet 4,jej dokuczał, wyśmiewał się z niej i nazywał „rudą marchewką”, a teraz ona ma się z nim umówić. Chyba oszalał, że ona się na to zgodzi.

-Czy możesz mi podać torbę?- spytała siląc się na spokojny ton.

-Po co?- spojrzał na nią podejrzliwie.

-Bo idziemy do biblioteki a nie wiem czy wzięłam pergamin.- zrobił niewinną minę. Potter bezmyślnie wręczył Evans jej własność i oczekiwał na zwrot torby, dziewczyna zaczęła w niej grzebać po czym wyciągnęła różdżkę i bez ostrzeżenia wykrzyknęła zaklęcie. Twarz Jamesa pokryła się bąblami, których pojawiało się coraz więcej i więcej a w dodatku twarz zaczęła go piec i swędzić. Czarnowłosy zaczął krzyczeć i wymachiwać rękami, po czym pognał korytarzem. Lily uśmiechnęła się z satysfakcją, schowała różdżkę i w o wiele lepszym humorze ruszył dalej.

★★★

Na kolacji wszyscy komentowali opuchniętą i wyjątkowo nieatrakcyjną twarz Pottera, szukający choć udał się do Pani Pomfrey musiał poczekać na efekty działania jej eliksirów i maści. Początkowo chciał zostać w dormitorium ale to by oznaczało, że Evans wygrała a tego Potter nie chciał jej pokazać, był zbyt dumny żeby przyznać się do porażki.

-Jak tam bąbelku?- spytał Syriusz, który właśnie pojawił się w Wielkiej Sali.

-Ha ha ha- odparł Potter i zaczął ponownie grzebać swoim widelcem w makaronie z sosem, który początkowo zamierzał zjeść.

-Czyżbym wygrał zakład? Jest piętnaście do czternastu.- przypomniał mu Black i wyszczerzył się.

-Zamknij się, umówi się ze mną!- warknął Huncwot.

-Daje ci tydzień potem oficjalnie zostaję zwycięzcą.- zastrzegł i zabrał się za kolację. Szukający powiódł wzrokiem po stole Gryfonów w poszukiwaniu Rudowłosej dziewczyny, siedziała niedaleko razem ze swoimi koleżankami i zajadała się pasztecikiem dyniowym. Westchnął ale po chwili na jego twarzy zagościł szeroki uśmiech, machnął różdżką w kierunku solniczki i pieprzniczki na jednej pojawił się napis „UMÓW” a na drugiej „SIĘ”, potem przelewitował kolejny zestaw do przypraw, który stał koło uczniów z szóstego roku i napisał na nich „Z” oraz „JAMESEM”, Syriusz z coraz większą ciekawością obserwował poczynania swojego przyjaciela, nie tylko on, bo Remus i Peter także byli ciekawi rozwoju sytuacji. Następnie Potter dyrygując naczyniami pokierował je aby podskakując udały się do Lily. Niczego nieświadoma Evans popijała sok dyniowy i rozmawiała z Dorcas, kiedy przed nią pojawiły się dwie solniczki i dwie pieprzniczki, które podskakiwały jakby chciały zwrócić na siebie jej uwagę. Ruda popatrzyła na nie zdziwiona a następnie przeniosła zniesmaczone spojrzenie na czarnowłosego, sam zainteresowany uśmiechnął się zachęcająco i uniósł kciuki do góry. Lily leniwie wyszeptała zaklęcie i odesłała podskakujące przyprawy z powrotem do Pottera. Kiedy czytał poszczególne wyrazy na naczyniach mina mu zrzędła i posłał Evans zbolałe spojrzenie. Gryfonka podniosła się i przechodząc koło Jamesa uśmiechnęła się do niego złośliwie, następnie zniknęła za drzwiami, szukający nie dając za wygraną pobiegł za nią. Peter i Remus wybuchli śmiechem kiedy tylko ich przyjaciel opuścił Wielką Salę, Syriusz który siedział naprzeciwko reszty zniecierpliwiony postanowił sam sprawdzić co też Evans odpisała jego kumplowi, gdyż nikt nie kwapił się do tego żeby mu pokazać, po chwili jego śmiech dołączył do reszty Huncwotów, bowiem napisane było „NIE” „TA” „LIGA” „POTTER”.

★★★

-Dobrze na dziś to koniec, dziękuję państwu, na następną lekcję proszę przynieść wypisane zastosowanie, skład, sposób przyrządzenia i możliwe skutki uboczne eliksiru tojadowego.- profesor Slughorn uśmiechnął się do uczniów i poczekał aż wszyscy opuszczą klasę, następnie skrył się w swoim gabinecie obok sali.

Dorcas wyszła prawie ostatnia, leniwie pakowała swoją torbę, gdyż nie bardzo śpieszyło jej się na transmutację, wiedziała że za spóźnienie na pewno zostały by odjęte punkty i zadana jakaś praca dodatkowa ale wyjątkowo miała to w nosie i tak nie potrafiła zamienić żaby w balon co było tematem na poprzednich zajęciach. Kiedy tak powłócząc nogami zmierzała do klasy profesor McGonagall zaczepił ją szukający Gryfonów.

-Hej Meadows mam biznes- zaczął bez ogródek.

-Hmmm?

-Potrzebuję umówić z Evans.

-Ale ona nie chce, z tego co zauważyłam.

-Oj tam, oj tam mi się zawsze udaje tylko muszę mieć odrobinkę Twojej pomocy.

-A ona w ogóle Ci się podoba?- spytała Dorcas i przystanęła mierząc go wzrokiem. James się zamyślił „niska, szczupła, rude włosy, zielone oczy, piegi na nosie”, wzdrygnął się. Nie, zdecydowanie Evans nie była w jego typie. Dorcas popatrzyła wyczekująco.

-No nie, ale ja muszę, do jutra mam czas!

-A czemu do jutra?

-Bo jutro mija termin zakładu.- odparł.

-Jakiego zakładu?- spytała zdziwiona i zaciekawiona.

-Syriusz i ja założyliśmy się, który z nas umówi się z większą ilością dziewczyn wybranych przez przeciwnika i ja muszę umówić się z Evans.

-Z durnieliście do reszty, bawicie się cudzymi uczuciami.

-Nie smęć kuzynko.- Szukający przewrócił oczami.

-Nasze pokrewieństwo jest coraz bardziej wątpliwe. A jak nie pomogę?

-To będę musiał przez miesiąc prać brudne skarpetki Blacka- skrzywił się na samą myśl.

-To możesz już zacząć od dzisiaj, bo Lily się z Tobą nie umówi.

-Miałaś mi pomóc a nie dołować. No weź coś wymyśl.- powiedział błagalnym tonem.

-Masz szczęście, że Lily nie słyszy tej rozmowy, bo jej zdanie o Tobie byłoby jeszcze gorsze, o ile to w ogóle możliwe.

-To pomożesz mi czy nie Meadowes?

-Potter jesteś beznadziejny.- pokręciła głową i weszła do klasy.

-Głupie baby za knuta z nich pożytku.- burknął James i usiadł koło bardzo zadowolonego z siebie Syriusza. -Czego się szczerzysz?!

-Bo jutro będę miał moją prywatną praczkę- uśmiech Syriusza jeszcze bardziej się poszerzył. James coś mruknął na temat „wrednych pchlarzy” i zaczął przepisywać tekst, który McGonagall wyczarowała na tablicy.

★★★

Rosario tanecznym krokiem weszła do Pokoju Wspólnego, zobaczyła swoje przyjaciółki na kanapach i skierowała się w ich stronę, opadła koło Alicji i popatrzyła po skupionych twarzach.

-Już dajcie spokój, jutro piątek.

-No właśnie, jutro też są lekcje.- odpowiedziała Dorcas znad swojego wypracowania na zaklęcia.

-Ale tylko zaklęcia, zielarstwo i opieka sama prościzna.

-Zapomniałaś o astronomii.- ziewnęła Lily.

-Oj tam, też mało wymagający przedmiot.

-Zależy dla kogo- mruknęła Alicja znad map nieba do tegoż właśnie przedmiotu.

-Twoje oceny nie wskazują na to, że te przedmioty są tak łatwe dla Ciebie. - Evans pokazała koleżance język.

-Bo oceny nie odzwierciedlają naszej wiedzy i umiejętności.- odparła zadowolona z siebie, położyła nogi odziane w trampki na stoliku i zaczęła bawić się różdżką, obserwując Huncwotów, którzy zajmowali fotele w przeciwległej części wieży, byli pochyleni ku sobie i bardzo żywo o czymś dyskutowali, wtedy poderwał się Potter i zaczął przechadzać w tę i z powrotem, Lupin coś cały czas mu tłumaczył. W końcu szukający przystanął, wyczarował czerwoną różę, potargał włosy i z determinacją na twarzy zaczął iść w ich stronę.

-Oho uwaga, rozczochrane kłopoty.- mruknęła Rosi, czym zwróciła na siebie uwagę pozostałych. Lily rozejrzała się i zobaczyła Pottera zmierzającego w jej stronę, westchnęła, schowała pergamin i zamknęła książkę, po czym starała się zachowywać spokój.

-Proszę to dla Ciebie.- usłyszała i zobaczyła ładny kwiat podetknięty jej prawie pod nos.

-Dzięki, Potter.- mruknęła i wzięła od niego różę.

-To czy teraz się ze mną umówisz Evans?- spytał prosto z mostu i potargał włosy.

-Nie.

-No weź, dałem ci przecież ten głupi kwiatek!- zaprotestował.

-To go sobie zabierz!- warknęła Lily i cisnęła w niego różą. Wstała i zaczęła chować swoje rzeczy do torby.

-Nie myśl sobie, że jesteś taka wyjątkowa! Mogę mieć każdą!- wybuchnął czarnowłosy, scenie w Pokoju Wspólnym zaczęło przysłuchiwać się coraz więcej uczniów.

-Nie jestem każda, Potter!- wycedziła Lily akcentując każde słowo- I nigdy się z Tobą nie umówię nawet gdyby od tego zależało moje życie!- krzyknęła, porwała torbę i pobiegła po schodach w stronę dormitoriów dziewczyn. Meadows, Albertini i Bones popatrzyły na Jamesa karcącym wzrokiem i ruszyły za Lily.

-Wygrałeś.- burknął opadając na fotel koło Petera, wyrwał mu lodową myszę. -Głupia Evans, myśli, że jest Merlin wie kim.- warknął wpychając sobie całego słodycza do buzi.

-Jutro trening James, nie spóźnij się! I nie zarób jakiegoś szlabanu.- kapitan gryfonów Nicole Lawrence, pogroziła z uśmiechem Jamesowi i odeszła. Wszyscy wiedzieli, że nawet gdyby się nie pojawił nie zrobiłaby nic, mimo że była od niego trzy lata starsza to okazywała jawne zainteresowanie Potterem nie tylko jako dobrym graczem.

-Chodź stary, wypijemy po kremowym.- Syriusz poklepał kumpla po plecach i całą czwórką ruszyli do dormitorium.

-Ogłaszam remis.- krzyknął James po raz kolejny kilka godzin później kiedy z Syriuszem grali w szachy, grali to jednak za dużo powiedziane, gdyż żaden z nich nie znał zasad, Remus dwie godziny wcześniej zwątpił i przestał próbować ich nauczyć.

-Jest dwadzieścia do dwudziestu, od nowa.- Syriusz zaczął ustawiać swoje figury.

-Idźcie spać jest za piętnaście trzecia.- mruknął zaspany Pettigrew.

-Cicho! Ja go jeszcze o gram.- krzyknął rozentuzjazmowany James.- Ten no, dzwonek na A3.

-Goniec- poprawił go automatycznie Remus.

-A tak tak, goniec na A3.- Jednak nic się nie stało- Ej czemu się nie rusza!

-Bo tak nie możesz się ruszyć.- mruknął Remus.

-Jak to nie!- Potter złapał gońca i ręcznie go przestawił, ten jednak gdy tylko James go puścił wrócił na swoje pierwotne miejsce.- EJ! Tak nie wolno, głupie szachy!

-Pionek na B5- powiedział Syriusz, a jego figura zmieniła miejsce.- Ha jestem lepszy!

-Guzik prawda, masz czarne szachy a one solidaryzują się z Tobą!- zaprotestował James i pociągnął łyk piwa. Huncwoci wybuchli śmiechem, James początkowo był oburzony ale po chwili dołączył do przyjaciół.